
Број 117-118


Кон „Модар накит“ од Катарина Винклер
„Во нашата долина живеат стотици модри жени. Има светломодри, како мајка му на Некла, и темномодри, како мајка му на Фидан, има модроцрвени и модроцрни жени. Има жени што своите модрини ги носат околу вратот како обрачи во вдлабнатината под грлото како медалјон, на некои модрините им се на рацете, како алки околу зглобовите од дланките или стапалата.“

Кон „Во сенката на злосторот“ од Хелена Хеншен

Кон „Деца на злото“ од Миодраг Мајиќ

Рецензија за „Не правете им сенка на гробовите“ од Дијана Петрова

Господе, дај ми љубов / Црковниот отец / Лебот насушен / Благодатен оган

ПЕПЕЛНИК ВО ЕДЕН ХОТЕЛ ВО СКОПЈЕ – Славој Жижек

Осврт за „Лавр“ од Евгениј Водолазкин

Утринско кафе

Крвав наслов / Сакам тостер / Орхидеја во карантин
„Здраво“, ми вели пивото, „Ќе ме испиеш?“ „Да.“ „Но јас сакам да си играме“, ми вели. „Сеедно“, му одговарам и го испивам на екс. Вадам ново пиво. Истата приказна. Доаѓа точката и ме прашува дали може и таа да добие едно. Секако. Доаѓа завесата: истото прашање. Да. Доаѓа листот хартија: сака ракија. Нема проблем.