Театарџиски приказни

Шесто писмо

од

Во Скопје, нема што нема. Сè е многу вешто прикриено. Секоја трета ноќ, во подземните ходници на железничка станица во Скопје, се собираат волците и си ги раскажуваат своите внатрешни фрустрации.

Датуми

од

Сè уште нема твое писмо? Пристигнуваат ли воопшто моите писма до тебе? Да не праќам писма на погрешна адреса?

Тага

од

Темата за човекот од камбанаријата се затвори. Почна смешно, заврши трагично. Се чувствуваме виновни за тоа што се смеевме на несреќата на овој човек.

Гладни сме

од

Куферите ми се спакувани, патувам за Вараждин, одам на „Шпанцирфест“. Еден од моите омилени фестивали за улична уметност.

Симболика

од

Сѐ во уметноста доаѓа само по себе, секогаш. Инспирацијата е околу нас и непрекинато треба да ја бараме околу себе.

Уметност на улица

од

Јас, како театарски режисер, треба да знам сѐ и сешто во врска со човековата егзистенција, со човековите навики, со човековата природа, со географската положба…