Поезија

Што друго значи тоа што те љубев освен примирје / на копнежот по бидување? / Што друго е освен болка тоа што знам дека / отаде вратата – разоружана – го чекаш / повикот на отсуството?

Сум видела други како горат / Доброволно влегуваат во оган / Од пепел се издигаат, / велат: викај ме Атис.

Има и такви што ќе сетат расцеп в умот / зашто е тегобно кога гордото море, кревките врзопи, / ѕунењето на возилата, расудувањето на луѓето, / сѐ, сѐ, сѐ ни говори за исчезнатите ствари / што никој повеќе не ги чека.

Облакодерите се ветерници на Њујорк / Против кои се бориш / Во бела кошула и сто години тежок оклоп.

Стихови од изборот поезија „ОД СРЕЌНАТА РЕПУБЛИКА“ (2020) во издание на АНТОЛОГ, со поддршка на Традуки

Она нашето ќе го заземеше / И превртеше светот наопаку / Како што јас се превртувам / Низ широкава ми кожа / Кога ќе те помислам / И ќе ги замислам / Сите кожи кои досега ги имаш сменато / А јас мојава – не давам.