Демо

Наивноста на неговите одговори како да ми го расече желудникот и несварената храна почна да се движи низ цело тело и да ме гуши.

Е, па, животе, напиши ми казна

Се прпелкаш по песокот, еден занес, еден здив, едно тело. Измачено од зрнцата што се збодинаат по топлите стемнети кожи послани по песокта. Ја чувствуваш топлината впиена од сонцето на одамна одминатиот ден. Просторот губи димензии.

Откако си замина мојата ќеркичка, Таа постојано беше во мојата куќа, но таа ноќ беше поинаква и беше сама, со неа не беа дванаесетте.

Се сетив на твојата зелена капа

гргори водопоадот врз сентименталниот камен