Поезија

Денеска сум поделен меѓу верноста, / што ѝ ја должам на Табакарија од другата страна на улицата, / како нешто вистинско однадвор што постои, / И чувството дека сѐ е сон, / како нешто вистинско однатре што постои.

Паѓам во една Нарнија секоја ноќ и скоро секој ден / со ѕвезди и зраци заплеткани како фиде. / Паѓам во една Нарнија и само таму сум / на моите пет или шест.

Смртта доаѓа во неповратна амбалажа, / секогаш прерано и на грешна адреса. / Ако тропање слушаш на твојата врата, / направи се луд, свиркај си нешто.

Утре! Каков збор / бодар и напрегнат / со душа и со розово месо…

Човекот еволуирал до тој степен / може да избрише цело едно годишно време. / Замисли си ти… Мисли си… Дека еволуирал човекот…

Оков за оков / и правдата ќе стане слепа, / ќе биде глува и нема / и грда ќе биде.