Во претходното издание на оваа рубрика зборувавме за тоа како се пишуваат датумите во македонскиот јазик. Овој пат ќе обрнеме внимание на пишувањето на часовите.
За почеток, важно е да се знае дека во македонскиот јазик е правописно точно часот и минутите да бидат одделени со точка, а не со некој друг интерпункциски знак, како што е случајот кај некои други јазици, но и кај голем број уреди (дигитални часовници, компјутери, телефони и сл.). По цифрите, кога станува збор за официјална комуникација или за посериозни текстови, задолжително е секогаш да стои зборот часот или скратеницата ч.
Според тоа, правилниот формат на пишување на часовите е следниот: 21.50 часот или 21.50 ч.
Подолу ќе претставиме неколку неправилни формати на пишување на часовите и ќе објасниме зошто не се препорачуваат.
Неправилно: 21,50 часот
Во македонскиот јазик, со запирка се означуваат децималните броеви. Оттаму, 21,50 е децимален број и затоа со него не може да се означи точното време, односно часот и минутите.
Неправилно: 21:50 часот
Иако ова е форматот што најчесто го среќаваме кај уредите, зашто е правилен во многу јазици, во македонскиот јазик часот и минутите се одделуваат единствено со точка.
Неправилно: 21 часот и 50 минути
Како што е објаснето и погоре, по цифрите што го означуваат времето се пишува зборот часот, а минутите се подразбираат ако се познава правилото дека тие се одделуваат од часот со точка. Тоа значи дека горенаведениот формат е неправилен и неприфатлив во однос на нормата.
Неправилно: 09.50 часот
Слично како кај датумите, едноцифрените броеви што го означуваат часот се пишуваат без нула на почетокот, односно: 9.50 часот. Ова не се однесува на минутите, каде што, доколку станува збор за едноцифрен број, нулата е задолжителна: 9.05 часот.
Секако, секогаш постои опцијата да се употребат зборови наместо цифри, па, така, може да се каже/напише и: Точно е девет часот; Ќе се видиме во девет часот.
Доколку станува збор за разговорен јазик, зборот часот може да изостане и да се каже/напише: Ќе се видиме утре во девет. Или: Ќе се видиме во девет и петнаесет; Ќе се видиме во дваесет и еден и педесет.
Освен тоа, може да се каже: Ќе се видиме во девет и триесет, но и: Ќе се видиме во девет и пол.
Кај разговорниот стил е дозволено и, наместо дваесет и еден часот, дваесет и два часот и сл., да се употреби и девет часот, десет часот и сл. Притоа, заради разбирливост на изразот, треба да се нагласи дали станува збор за утро, за пладне, за вечер итн. На пример: Ќе се видиме вечер во дваесет и еден часот, но и: Ќе се видиме вечер во девет часот.
