

Број 139-140


Сакај ме повеќе од сè на светот

СКАРБО НА БИТ – ПАЗАР

КОЈ НАВИСТИНА ЈА (ДО)ПИШУВА ПРИКАЗНАТА ЗА НАЈГОЛЕМАТА КНИЖЕВНА САГА НА XXI ВЕК?

КОН „ИДОЛ НА ЅИДОТ“ ОД ЕЛЕНА ФИЛИПОВСКА: ХРАБРИОТ СТАРО-НОВ СВЕТ

КОН „МЕМЕНТО ЗА ИСТАНБУЛ“ ОД АХМЕТ УМИТ

КАЛВИНОВАТА КРЕАТИВНА „ИЗНЕВЕРА“ НА НАРОДНОТО КАЖУВАЊЕ

И ВИСТИНСКИ ПРИКАЗНИ И ВОЛШЕБНИ ПРЕГРАТКИ ЗА СЕКОЕ ДЕТЕ

Телото, идентитетот и траумата во романот „Фрида или за болката“

НЕКОИ ЗАМИНУВАЊА НЕ СЕ НИШТО ДРУГО ОСВЕН ВРАЌАЊА КОН СЕБЕСИ

АСПЕКТИ НА РОМАНОТ „ОНА ШТО БЕШЕ НЕБО“ ОД ВЛАДО МАЛЕСКИ

ЗЕМЈА

Број 137-138

Збогум, сеништа
Маж ми ме допре по грбот со љубовта каква што ни беше тогаш, уморна љубов, сочинета од никогаш преинтимни раце што го милуваа стомакот на висина на папокот, очајни раце зграбени за работ на маичката, за ластикот од долната облека, љубов што ретко преминуваше во нешто друго и одеше понатаму, вртејќи се статично во нежноста и делејќи се самата од себе надве, повлекувајќи се по куса заблуда, по која пак станувавме две сосем одвоени битија.

Кон „Но и јас“ од Делфин де Виган

Кон „Рута Таненбаум“ од Миљенко Јерговиќ

Кон „Министерство на болката“ од Дубравка Угрешиќ
Откако го напушта домот во Загреб, Тања Луциќ, професорка по книжевност, се наоѓа во Амстердам, каде е ангажирана да предава на јазикот чија земја се распаднала. Нејзините студенти се млади луѓе со статус на бегалци кои ја делат нејзината поранешна татковина. Во обид да ја олесни колективната болка, Тања создава имагинарен музеј на југоносталгичарски експонати.

ПРДИКОКОС – СЕКВЕНЦИ
Спуштете го фитилот – се потсеќа на реченицата што ја користеше дедо му кога во кујната на семејната куќа во Мара Јосифовска бр. 6 ќе се скараа нана и тета. Но во меѓувреме велосипедистот удира силен бокс по вилицата на возачот, по што овој паѓа како покосен, а темните очила му се отркалаа по тротоарот.

Поезија од Дафина Веселиноска

Болка во џебот

Вибрации

МКЦ

Од романот „Синовите на Адам“ (Восток, 2022)
Можеби немам ништо свое на светот, ама мене сосема малку ми е потребно за да бидам среќен. Како растение на кое сѐ што е премногу ќе му наштети, и премногу сонце, и премногу вода, мене ми е потребно сосема малку, само малку љубов, една топла прегратка, и малку разбирање од воспитувачот, дека ова што го правам и не е толкав грев како што му се прикажува нему во неговиот свет.

Поезија од Петар Матовиќ

Бизарни раскази
Се викам Вилјам Дејвисон, Шкотланѓанец сум и потекнувам од Абердин, но многу време поминав во Франција, каде што мојата кариера беше овенчана со позицијата на кралски ботаничар и каде што ги објавив своите дела. Речиси никој во Полска не ги знаеше, но ме ценеа затоа што тука заслепено се ценат дојденците од Франција.
