Рецензија

за Мира Фурлан. Сакај ме повеќе од сè на светот. Скопје: Антолог, 2022, 672

за првата книга проза „Тајна историја“ на Димитрие Дурацовски

Игор Штикс (1977, Сараево), писател, универзитетски професор, публицист, глобтротер, активист, еден од најмаркантите ангажирани интелектуалци, регионални и европски… И, повторно, Писател. Од несомнено европски…

За книгите раскази „Скарбо во мојот двор“ (1986) и „Воден знак“ (1990) на Јадранка Владова

За книгата „Приказна за изгубеното девојче“ од Елена Феранте (превод Радица Никодиновска, Скопје: ТРИ, 2022)

Со својот прв роман, Идол на ѕидот (2020), Елена Филиповска ја освежува македонската книжевност со прецизно и педантно, речиси школски, изграден дистописки приказ на…

За книгата „Италијански приказни“ од Итало Калвино (превод Радица Никодиновска, Скопје: ТРИ, 2022)

За книгите за деца „Вистинска приказна за двете соседни кралства“ и „Волшебните прегратки“ од Марија Костадиновска

Кога се зборува за Рута не може, а да не се зборува за ѓаволската природа на нејзиниот лик. Како да е зачната од ѓаволот, а со оглед на тоа што не се знае кој е нејзиниот татко, оваа можност може ама и не мора да се исклучи.

Откако го напушта домот во Загреб, Тања Луциќ, професорка по книжевност, се наоѓа во Амстердам, каде е ангажирана да предава на јазикот чија земја се распаднала. Нејзините студенти се млади луѓе со статус на бегалци кои ја делат нејзината поранешна татковина. Во обид да ја олесни колективната болка, Тања создава имагинарен музеј на југоносталгичарски експонати.