Поезија

Одвратна материја. Расцепена супстанција. / Отаде другата темнина, во сеќавањето, едно лице / вреска разоружано. Дали во неговото име е и името на мојата рана?

Остави ги човеку тривијалните разговори / И мислите од кои денот ти се затемнува / Предај ѝ ги на водата сите тежини / за да го видиш сонцето поубаво во зората.

Постојат рани што лечат други рани. / Постојат загуби што збогатуваат други загуби.

Мислите кружат како низ обрач / И сонот за жива глава не го пуштаат / До тебе да дојде.

Сама како гребените кои спокојно р’тат низ далгите, јас го молам морето на твоите усни да ме успокои