Книжевност

Nomen est omen и обратно

од

Старецот носеше наочари со дебела рамка и дебели стакленца чија диоптрија создаваше оптичка илузија дека старецот воопшто нема очи туку само темна вдлабнатини.

Размисли и совети за чинот на пишување од Ернест Хемингвеј

од

Кога пишував, ми беше неопходно да прочитам што сум напишал. Ако продолжите да размислувате за тоа, ќе го изгубите она што сте го напишале претходно уште пред да продолжите следниот ден. Потребно е да вежбате, да бидете уморни во телото и да водите љубов со оној што го љубите.

Јуре Каштелан и Славко Михалиќ „Во очите на Скопје“

од

Одамна иницираните и долготрајни културни и особено книжевни релации меѓу Македонците и Хрватите, во времето по Втората светска војна одново и одново доаѓаа до сè позабележлив израз, за уште одамна да влезат во фаза и на еден непрекинат континуитет.

Превртеното време во раскажувачката проза на Милорад Павиќ и на Крсте Чачански

од

Милорад Павиќ (1929-2011) и Крсте Чачански (1949-2003) претставуваат неодминливи, ако не и неповторливи творци во контекстот на српскиот, односно на македонскиот постмодернизам.