Книжевност

Ви претставуваме избор од поетската збирка „Астрални проекции“ на Науме Радически.

Одамна иницираните и долготрајни културни и особено книжевни релации меѓу Македонците и Хрватите, во времето по Втората светска војна одново и одново доаѓаа до сè позабележлив израз, за уште одамна да влезат во фаза и на еден непрекинат континуитет.

Милорад Павиќ (1929-2011) и Крсте Чачански (1949-2003) претставуваат неодминливи, ако не и неповторливи творци во контекстот на српскиот, односно на македонскиот постмодернизам.

Помалку или повеќе изразената негативна конотација, што ги следи литературните мистификации уште во времето на нивната најчеста појава, се чини дека и денес сѐ уште претставува пречка за една нивна суштинска преоцена и за заземањето на нивното вистинско место во литературата и во културата воопшто.

Нашето интересирање во овој пристап најмногу го привлекуваат патописите на Андриќ, меѓу кои, пред сѐ, неговите два патописа во врска со Македонија.

Понекогаш ме зграбува неизмерна жед. Не сакам ни дрога, ниту што и да е друго, туку само пијачка. Некоја чудна желба е тоа, ебате. И моќна е.

Кога се зборува за еволуцијата на поимот „духовитост“, како и за неговата поврзаност со поимот „хумор“, предвид всушност се зема англофонската традиција. Оттаму преводот на зборот “wit” на македонски овде е само условно земен како „духовитост“ – збор кој во македонскиот јазик ги нема истите нијанси на значење кои ги има и имал во англискиот.

Секој читател што ќе ги чита „Писмата до еден германски пријател“, од оваа перспектива, односно гледајќи ги како документ што произлегува од борбата против насилството, ќе види дека и после сè не одрекувам ниту еден овде напишан збор.

Предмет на толкување: „Тело“, Ханиф Курејши – постколонијалистички метод

Романот Settlers of the Marsh прв пат е објавен во 1925 година и веднаш добива статус на контроверзен. Некои критичари го карактеризираат какороман со“непристоен” и “недоличен” тематски пристап.