Книжевност

Ели Урбина за своето творештво вели дека се развивало и создавало под силно влијание на македонскиот поет Матеја Матевски. Преку поезијата на Матевски, Ели негува суштинска поврзаност со македонската книжевна традиција и црпи длабинска инспирација.

Геопоетиката се соединува со митопоетиката: за поетот-номад се суштински едноставните големи нешта – Сонцето, Ѕвездите, Елементите, Жената – оние што учествуваа во создавањето на Првичниот Свет и на Првата Песна. Стареејќи биолошки, номадот духовно се подмладува, се враќа кон своето прапостоење.

А читателите го кажаа своето големо ДА за овој роман. И така спектакуларно во Библиотеката НАЈчитаните на „Култура“ многу брзо, и тоа веднаш зад „Папокот на светот“ на Венко Андоновски (2002) и „Разговор со Спиноза“ на Гоце Смилевски (2003), под број 9 (случајно или не) се најде и неговиот „Spectator“ (2004).

Кристен Хил, млада стипендистка добива задача да ги собере оригиналните тетратки и при тоа ја открива шифрата на една таинствено откината страница. За да си ја зачува заслугата за откритието Кристен договара средба во братството. Вечерта пред средбата ја прегазува автомобил, едвај се спасува, но не присуствува на неа. Се случува серија злостори кои се чини имаат за цел да спречат да се обелодени тајната на таа страница.

Зошто толку силно инсистираш на присуството на отсуството?

Музил останува на страната на разумот, тој е автор на антиномии свесен за недостатоците, тој е антиметафизичар, негува емпириски пристап кон искуството, но и трага по мистицизам, свесен е за неможност од големи одговори, одбегнува да дава поедноставени судови и заклучоци.

Истражувањето покажа како преку страдање и патење може да се доживее епифанија и да се роди и да дојде до нешто ново.

Имено, книгата е според вистинит настан и авторката, според мене, многу умешно избрала да ја започне приказната со крајот