Расказ

Александар Прокопиев не забавува со својата проза. Предизвикувајќи го создавањето, тој одново ја осознава приказната. Поседува свое плетиво, остварува свој прозен вез

Но ако случајно, светлина, како светла ластовица мине низ мојата соба некоја пролет, тој ден не знам што ќе направам.

Неговото враќање дома внесе нова свежина во лицата на неговите.

Со останатите букви, составив реченица или две, во која им кажав на научниците дека никогаш повеќе нема да бидам човек, или пак да се вратам во мојата претходна форма.

Ветерот бревта низ капините и високите треви и како да сака да им го одземе спокојството.

Мојата најголема глупост и непромисленост, што месеци подоцна ја открив (да, работите ги откривам подоцна) беше што не станав во истиот миг.

– Зошто толку сладоледи се купуваат и се трошат во лето, кога тоа не е мојата сезона?- помисли Снегот, и веднаш си одговори: – Затоа што сум бесплатен!

Тогаш сфати дека Петар пишува песни, поточно се обидува да пишува стихови што не може да ги поврзе еден со друг па затоа ги уништува.

По повод 125 годишнината од раѓањето на големиот Иво Андриќ.