Одвратна материја. Расцепена супстанција. / Отаде другата темнина, во сеќавањето, едно лице / вреска разоружано. Дали во неговото име е и името на мојата рана?
И иако се далеку од трамбулините / со свила на Парижанките со долги нозе / кружат околу Сена уште од Сан Дени / се собираат бројни кај метро станиците.
Остави ги човеку тривијалните разговори / И мислите од кои денот ти се затемнува / Предај ѝ ги на водата сите тежини / за да го видиш сонцето поубаво во зората.
Скопје, година XIII, број 119-120/ 2020, октомври – ноември
