Поезија

секој страв да истече. / да се претури, излее, исцеди. / да омекне планинава во очите. / да се премости во лет.

Зората е сведок на многу разделби. / Да ја преспиеме. / Овој пат / Заедно!

И назад на друга плажа / Интима / Тука свети злато па индиго

Денеска сум поделен меѓу верноста, / што ѝ ја должам на Табакарија од другата страна на улицата, / како нешто вистинско однадвор што постои, / И чувството дека сѐ е сон, / како нешто вистинско однатре што постои.

Паѓам во една Нарнија секоја ноќ и скоро секој ден / со ѕвезди и зраци заплеткани како фиде. / Паѓам во една Нарнија и само таму сум / на моите пет или шест.

Смртта доаѓа во неповратна амбалажа, / секогаш прерано и на грешна адреса. / Ако тропање слушаш на твојата врата, / направи се луд, свиркај си нешто.

Утре! Каков збор / бодар и напрегнат / со душа и со розово месо…

Човекот еволуирал до тој степен / може да избрише цело едно годишно време. / Замисли си ти… Мисли си… Дека еволуирал човекот…