Огнен Коцевски

Поради пандемијата верниците влегуваа во црквите во мал број. Се собираа двајца по двајца за причест додека другите чекаа надвор. Градот личеше како во апокалипсата – празен пустош.

Заради еден микроорганизам прогласивме пандемија, воведовме полициски час, карантин. Светска економска криза. Сега е веќе доцна. Настапи ноќта. Работите се извршуваат додека е ден. Пророштвото почна да се остварува.

Срцето е моето најголемо оружје.

На сон ми дојде демон. „Како се осмелуваш да лажеш?“

Тој копнееше да ја бара смислата на животот преку невозможното.