Кон расказот „ТЕТИН РАМПО“ на Блаже Конески
КОЛЕДЕ 1964 год.
И така цела вечер ништо не прозборев, целиот се бев внел во ова чудо на техниката наречено телевизор. Ова за мене беше како направа излезена од моите соништа. Гледав ситуации, луѓе и настани кои се случуваа речиси во сегашноста а јас ги доживував како да се случуваат до мене во собата во која седев. Тоа во мојата глава предизвукуваше конфликт на она на што бев навикнат и она што сега го следав со свои очи. Никогаш не бев чул дека ова е можно.
