


Кон „Лисица“ од Дубравка Угрешиќ

Кон „Сараевско марлборо“ од Миљенко Јерговиќ

Кон „Физика на тагата“ од Георги Господинов

Кон „Расипаниот часовник“ од Ѓорѓи Крстевски
Во јужнословенскиот фолклор, рамноправно е присутна и претставата за самовилите како демони на природата (водени или шумски духови). Во прилог на тоа говори и верувањето дека самовилите настануваат од росата или израснуваат од билките. Се верува и дека особено се опасни самовилите кои се наоѓаат покрај извор.

Кон „Заклученото тело на Лу“ од Оливера Ќорвезироска

Кон „Медена земја“ на Тамара Котевска и Љубомир Стефанов

Кон „Врба“ на Милчо Манчевски
Обидите да се прогони злото и неротката да роди се гледаат во верувањето да се прават одредени магиски обредни ритуали. Интересен е фактот на испреплетување на паганските обичаи со христијанското верување. Во еден момент Донка се моли пред иконата од Богородица, а веќе во друга сцена таа и Милан врзуваат конци и го гребат каменот во чии магиски моќи се верувало, а и сè уште има луѓе кои веруваат.

Кон „Гробница за Борис Давидовиќ“ од Данило Киш
