Александар Прокопиев

Сѐ почна со езерото на градскиот плоштад. Сепак стигна да помисли: „Плоштадот не е толку голем да се создаде езеро тука“, но галијата веќе…

Спуштете го фитилот – се потсеќа на реченицата што ја користеше дедо му кога во кујната на семејната куќа во Мара Јосифовска бр. 6 ќе се скараа нана и тета. Но во меѓувреме велосипедистот удира силен бокс по вилицата на возачот, по што овој паѓа како покосен, а темните очила му се отркалаа по тротоарот.

Интересно е дека со Јаневски и Конески се запознав патувајќи. Буквално. Со Конески во автомобил, на пат кон Куманово, каде се одржа промоција на стихозбирката „Црква“ (имав чест да бидам еден од промоторите), потоа вечера и враќање назад, со истиот автомобил, кон Скопје.

Триесетина години помлад од Тезука, Наоки Урасава почнал да црта манги како дете, а првите му се поврзани со спорт, теми џудо, тенис… Гради реалистичен стил на којшто најмногу му одговара жанрот на психолошкиот трилер. Неговиот opera prima, „Монструм“ е токму од таков карактер.

Типот беше, ако може така да се каже, комплициран во својата простодушност – вели Илчо, еден од студентите на Ликовна академија на кои Моделот им позираше – Не знам кој го доведе кај нас, но беше различен од другите модели.

Не ми преостана друго освен да се вратам кон црно-белите типки и почнам да импровизирам, додека во главата ми се превртуваа секакви мисли. И тогаш, од близу се јави некој глас, чиј глас не можев да знам, до клавирот стоеше момчак, дваесетгодишник, ми рече: – Добро отсвирено.