И двете беа таму, се ебеа, диво, бучно, избезумено. А јас? Јас дркав, дркав и најмногу сакав да го галам, да го фаќам величествениот газ на Аманда, оној газ веќе сиот изгребан од острите нокти на другата.
Дркав и го гледав величествениот газ на Аманда, го гледав целото тело на Аманда, Аманда не можеше да биде подобра, огромните цицки за доилка, скорашната лузна и уште отечена на долниот дел од стомакот, сигурно од царски рез, и ѝ се доближував, многу полека, додека двете алчно се лапаа и не ме ни забележуваа, се доближував и со удар ја тргнав Аманда од рацете на другата и почнав да ја ебам со толкав бес, што од тој миг, па натаму, не се сеќавам на ништо повеќе.
Споменот почнува да добива попрецизни контури од мигот кога сум сам со Аманда веќе во нејзината соба, додека девојчето од неколку месеци спие во лулката до прозорецот.
Полека поминувам со показалецот по зацрвенетата лузна на Аманда. Вика, ѝ годи тоа што го чувствува од прстот што толку нежно ѝ минува по лузната. Вика дека малку по малку се возбудува од прстот што поминува преку едно место од нејзиното тело, каде што неодамна имало мал засек, ѝ ја оставил утробата на видело, краток рез од каде што излегло детенцето.
– Почувствував болка, мала болка, не бев под тотална анестезија, види, види како уште сум мокра од толку што е добар твојот прст што ми поминува по лузната, види!
Легнав врз неа, ама сега без трага бес, чиста малаксаност. Цицките набабрени ги оддаваа сините вени и смирено ја следеа маршрутата на секоја линија, нејзините грешни делови, наеднаш праволиниски, се претвораа во една лукава забава, па беше игра што скоро секогаш предизвикуваше стенкања кај Аманда.
Јас бев таму, ги вкусував оние оѓаволовени секвенции врз креветот на Аманда, кога се отвори една врата, онаа што водеше во собата на другата русокоса. Па, да, беше другата русокоса и влегуваше во собата на колешката со еден маж, еден висок, скоро иста генерација како двете. Рече:
– Види, колега, не сум тука случајно. Соња ми кажуваше за тебе и не гледам зошто да не ви се придружам и јас на забавата.
Соња појде кон мене, ме навали и ми стави кондом на курот, што беше таму без да пречи, ама не клапна во присуство на двете.
Аманда скоро ги рикна зборовите:
– Па, четворицата ќе направиме рингишпил, рингишпил најлуд на сите времиња!
И додека го кажуваше тоа, покажа кон курот на дојденецот, како да ми покажуваше мене. Изгледаше толку тврд како мојот. Ама неговиот немаше кондом. Кондомот на мојот, сигурно била идеја на дојденецот – сфатив рамнодушно.
Соња го претстави како директор на спектаклот. Ми се смееше со тој сосема тврд кур. Погледнав кон мојот, видов дека останал тврд, толку тврд што дури и го пукнал обичниот кондом што ми го дадоа, ама она што, всушност, беше интересно беше она, два кура, секој од една страна, двете женски испуштаа хистерични насмевки на маргините на спектаклот и двете ги погледнав в очи, ми викаа, ајде, само напред, ги плескаа рацете и уште еднаш погледнав во курот на човекот, ги заковав очите таму, го потапкав мојот, кој уште беше тврд, гледав фиксирано во курот на другиот, женските врискаа, ајде, ајде, ми се потеа рацете, женските ми ги држеа, како да ми даваа сила во ранлив момент, слушнав како се огласи чуден глас во главата, заповеднички, громогласен што ми наредуваше веќе еднаш да бидам однапред – беше кога детенцето во лулката почна да плаче со полни гради.
Аманда стана од креветот, ни одмавна еднаш со раката да не сопираме, уште еднаш за да каже дека нема да се задржи и отиде да ја види малата.
– Принцезо, принцезичке – ѝ шепотеше на ќерката.
Погледнав кон лулката и ја видов Аманда наведната над бебето, со величествениот газ накај нас, сè уште со гребнатинките изорани од Соња, Аманда милно се трудеше да ѝ ја стави цуцлата во немирната уста на малата.
Ние тројцата таму, врз креветот, го очекувавме враќањето на Аманда од мајчинските обврски, ама тогаш ја очекувавме само за друштвото, ништо освен тоа, некој со кого што сега можевме да разговараме, доскорашен мимичар.
Ние тројцата, таму, врз креветот, ја очекувавме Аманда и очајувавме, половите на почек, дишењето одново мирно, крвта почнува да тече безживотно.
Аманда сега се враќаше на нашиот банкет в кревет. Аманда се смееше и дожд ме опсипуваше врз нешто оттаму.
Наутро, кога се разбудив, Соња и дојденецот веќе не беа во собата на Аманда.
Малата гукаше во лулката; Аманда, нанозе, гледаше низ прозорецот.
Ја земав малата, го доближив нејзиното многу мало, мало тело на градите. Беше доволно, малата со рачињата и со устето да ми ги бара брадавиците, гладна е, реков и ја гледав Аманда, Аманда се смееше, ме замоли да почекаме за да видиме дали девојчето ќе ми цица од градите, не, Аманда, не, испотен сум, возвратив, Аманда испушти една смеа и ја зеде малата, се вика Кристина, рече Аманда среде смеата.
– Крис, ти се допаѓа Крис?
– Да, Аманда, ми се допаѓа.
