Број 122-123

списание за креација и рекреација
Kнига на месецот

Остров

By

Негови се: мрежата, чамецот, рибите, говорите, тагата и бесот, талкањето по островот. Нејзини се: готвењето, чистењето, цвеќињата, кокошките, клавирот за кој сонува, трпението и тивкото сеќавање. Тој ги мрази своите риби, и вели: Утре ќе јадеме кокошка за ручек. Таа е поразумна, вели: Поарно риба.

Расказ

Записи од корона-окупацијата

By

Мало ѓезве, таман за едно кафе, имаше обичај да каже дедо ми Санде, кога наутро, од крајот на мај па до почетокот на октомври, со послужавник ќе ги донесеше на терасата филџанот и ѓезвенцето со штотуку зовриеното кафе. Филџанот беше од оние старинските, порцелански со извиена, грацилна дршка и со насликан мотив на рози и ист таков на тацната.

Рецензија

Кон „Врба“ на Милчо Манчевски

By

Обидите да се прогони злото и неротката да роди се гледаат во верувањето да се прават одредени магиски обредни ритуали. Интересен е фактот на испреплетување на паганските обичаи со христијанското верување. Во еден момент Донка се моли пред иконата од Богородица, а веќе во друга сцена таа и Милан врзуваат конци и го гребат каменот во чии магиски моќи се верувало, а и сè уште има луѓе кои веруваат.

Расказ

Кон Сеќавања на Конески: Спомен-куќата во Небрегово во 2005 година

By

Во повеќето свои лирски и прозни записи, Конески на нему својствен начин, го овековечува своето родно место, опевајќи или опишувајќи настани, објекти и личности од неговото милје и на тој начин го сместува во поновата јавна и книжевна историја на нашиот народ.

Kнига на месецот

Децата на Волга

By

Секое утро, уште при светлината од ѕвездите, Бах се будеше и, лежејќи под јорганот наполнет со гускини пердуви, го слушаше светот. Го смируваа тивките и нескладни звуци на туѓиот живот што течеше некаде околу него и над него.

Есеј

Од орнаментализам до супрематизам: апстрахирање

By

Умот и уметникот првично произволно се изразуваат со слики и фигури, но потоа, кога се обидуваат да ја подражавaат/имитираат стварноста и нејзиното разнолико богатство, имаат потреба да најдат правила во целата таа разноликост и хаотичност и наместо просто подражавање се обидуваат да ни прикаже промислена стварност или да најдат ред во стварноста и природата.

Рецензија

Кон „Гробница за Борис Давидовиќ“ од Данило Киш

By

Расказите проткајуваат заеднички модел на нарација: нараторот е резервиран за почетокот и средината на расказот, за на крајот книжевната нарација да биде поставена како историска подлога, поткрепена од извештаи и документација
и еден вид пост фестум за животот на ликовите.

Расказ

Флешбек

By

Не сум била во Бугарија, ниту пак сакам да одам таму. Еднаш на поминување бев во Софија, ама тоа на кратко, да утепам време додека чекам трансфер-авион за Прага.

Број 121

може да се потсетиме
Kнига на месецот

Вечно туѓа

By

Со векови овој карпест регион гордо им пркосел на централните власти во Париз, а населението таму станувало сè поразнолико. Шпанци, Мароканци, Италијанци и понекој морнар од Марсеј доаѓале и зачнувале деца со локалните убавици од сувите, напуштени висови.

Рецензија

Зошто да се (пре)прочита „Санитарна енигма“ и тоа токму во оваа пандемична 2020

By

Кој е главниот вишок во врска со овој вирус (па и со кој било нареден/ нов)? И дали требаше да ни се случи вирусот за да го сфатиме вистинското значење на вишокот?

Книжевност

Сенката на амбисот во шуплината на светот Луцидната поетика на Ели Урбина

By

Ели Урбина за своето творештво вели дека се развивало и создавало под силно влијание на македонскиот поет Матеја Матевски. Преку поезијата на Матевски, Ели негува суштинска поврзаност со македонската книжевна традиција и црпи длабинска инспирација.

Книжевност

Номадот Ацо Шопов

By

Геопоетиката се соединува со митопоетиката: за поетот-номад се суштински едноставните големи нешта – Сонцето, Ѕвездите, Елементите, Жената – оние што учествуваа во создавањето на Првичниот Свет и на Првата Песна. Стареејќи биолошки, номадот духовно се подмладува, се враќа кон своето прапостоење.